حمد و فضل خدای عزّوجل از شیخ محمود شبستری مقدمه 1

1 حمد و فضل خدای عزّوجل هست بر بنده واجب از اول

2 آن کریمی که داد روز نخست اعتقاد صحیح و رای درست

3 قوت جسم و فکرت جان داد زین دو نعمت به آنکه ایمان داد

4 داشت آنگه ز لطف یزدانی مذهب اهل سنت ارزانی

5 مذهب پاک و صافی از تخلیط دور از افراط و خالی از تفریط

6 راه حق آن بود که در وسط است غیر از آن شک و شبهه و غلط است

7 زانکه «خیرالامور اوسطها» اشرف الکاینات اقسطها

8 هر دو در عقل و نقل مذکور است همچو امثال عام مشهور است

9 خواجه در پیش و این گروه ز پس نیست با آفتاب بیم عسس

10 خوانده «قل هذه سبیلی» را داده هر یک بدو دلیلی را

11 دامنش را گرفته دست آویز حجت عذر روز رستاخیز

12 باز قومی ز زمرۀ ایشان دیده صدق و صفای درویشان

13 جذبشان در کشیده از ره جیب تا به خلوتسرای عالم غیب

14 دیده صانع به صنع و آمده باز فارغ از عکس و طرد و شیب و فراز

15 «او لم یکف» در ره ایمان به تمثّل گرفته از قرآن

16 قطع کرده ز بدو تا انجام راه آفاق و انفسی به دو گام

17 زان ز سرّ وجود آگاهند که حریفان «لی مع اللّه»اند

18 کرده بی گرم و سرد و بی تر و خشک رتبتش تربت عرب را مشک

19 جرعۀ شربتی که ذوق آمیخت خواجه بر خاکیان امت ریخت

20 زان طلب کن ز صدر بوبکری جرعۀ جام «صب فی صدری»

21 باز جو هم ز قلب پاک عمر رشحۀ فیض فضل پیغمبر

22 اندر آشام از کف عثمان غرقه از آب چشمۀ حیوان

23 ذوق دانش طلب ز باب علی «انت منی» شنو خطاب علی

24 صد هزاران درود باد و سلام بر روان مبلغان پیام

25 خاصه بر روضۀ مطهر پاک الذی قال ربّه «لولاک»

26 بعد از آن بر روان قوم گزین آل و اصحاب پاک و پاک آئین

27 آنگهی بر روان شیخ کلام بوالحسن اشعری، امام انام

28 آنکه بنهاد بهر طاعت را مذهب سنت و جماعت را

29 پس بر ارواح سالکان طریق شاه بازان عالم تحقیق

30 زینهار ای عزیز هر دو جهان قدر ایمان خویش نیک بدان

31 تا به هر شبهه​ای ز بی رایی عقدۀ اعتقاد نگشایی

32 پند از این روزگار رفته پذیر تا نمانی به بند عقل اسیر

33 وارهان خویش را ز چون و چرا تا چه خواهی فطانت بت را