1 مقام عشق تو هر چند منزل خطر است فدای بکر مویت گرم هزار سر است

2 چه حالت است که بردیم گنج و رنج نبود بگوی دوست مگر بخت نیک راهبر است

3 ر است هدیه این رو به اولین قدمی مقیم کوی سلامت به مرد این سفر است

4 نظر بدلت ملمع مکن که زیر گلیم نشان صورت پوشیدگان حق دگر است

5 کسی که ره به خرابات هوشمندان برد بدور چشم تو گر مست نیست بیخبر است

6 بیا و بر سر چشم به سلطنت بنشین که سرو بر طرف جویبار خوبتر است

7 اگر کمال ز لعل لب تو جوید کام عجب مدار که سودای طوطیان شکر است