بیچاره حسود بی بصر از ابن حسام خوسفی رباعی 30

1 ای خوش آن بلبل که گلزاریش هست خرمّا آن دل که دلداریش هست

2 خرقه ناموس صوفی برکشید زان که بر هر موی زنّاریش هست

1 مپیچ در سر زلف و بنفشه تاب مده حجاب ظلمت شب را به آفتاب مده

2 دل خراب به چشم تو حال خود می گفت به غمزه گفت که افسانه را به خواب مده

1 ای اهل درد را ز تو هر دم غمی دگر نیش غم تو بر دل ما مرهمی دگر

2 درکوی تو که درگه اهل سعادتست از آب چشم اهل صفا زمزمی دگر