شعر فخر و شاعران ننگین از عرفی شیرازی قطعه 30

1 از نور یار چون نفسم خانه روشن است بیرون برید شمع که کاشانه روشن است

2 نازم به فیض عشق که در خانقاه و دیر چشم و چراغ شمع به پروانه روشن است

1 بر دل یوسف غمی در کنج زندان بر نخاست کز پریشانی فغان از پیر کنعان بر نخاست

2 وه که تا لب های من آلوده از افغان نکرد تشنگی از هر طرف، جویی به حیوان بر نخاست

1 آتشین لاله ی دل صد ورق است هر ورق مایده ی صد طبق است

2 غشق می خوانم و می گریم زار طفل نادانم و اول سبق است