گوشی نشنیده ست صفیر از قفس از حزین لاهیجی غزل 59

1 گوشی نشنیده ست صفیر از قفس ما چون شمع، به لب سوخته آید نفس ما

2 با قافلهٔ لاله درین دشت رفیقیم گلبانگ خموشی ست فغان جرس ما

3 کوتاه صفیرم، قفسم را بگذارید جایی که رسد ناله به فریادرس ما

4 در پا سر خاریش خلیده ست چو بلبل هر دل که خروشد به خراش نفس ما

5 افتاده حزین از سر آن زلف رساتر در جلوه گری خامه ى مشکین نفس ما