صید خلق اهل ریا در گوشه از جویای تبریزی غزل 650

1 صید خلق اهل ریا در گوشه گیری دیده اند دامن خود را از آن چون دام ماهی چیده اند

2 مولوی پر تکیه بر علمت مکن پرگاروار آهنین پایان در این ره بیشتر لغزیده اند

3 قدر خود بنگر به میزان تمیز اهل طبع مردم موزون سراسر مردم سنجیده اند

4 گوشه گیران فارغند از حلقهٔ اهل ریا خویش را مانند محراب از میان دزدیده اند

5 غم به دل باشند اسباب تعلق برده را همچو گل تا بوده اند آزادگان خندیده اند

6 پیش اهل دید جویا خودستایان را بس است لاف فهمیدن دلیل آنکه نافهمیده اند