1 دهقان نبرد حاصلی از بوم و بر ما سرویم و بود عقده خاطر ثمر ما

2 از ناز، کله گوشه به خورشید شکستیم افکنده جنون، سایهٔ داغی به سر ما

3 دیگر لبش از شادی دل غنچه نگردید هر زخم که خندید، به روی جگر ما

4 خوب آمدی ای شور نمکدان قیامت می جست تو را داغ پریشان نظر ما

5 از قطره زدن باز فتد گام نخستین گر ابر شود همنفس چشم تر ما

6 ما چون ز خرابات جهان پاک برآییم؟ آلوده برون رفت ز جنت، پدر ما

7 دستی که می ام داد، تو را بست به خشکی زاهد چه زنی طعنه به دامان تر ما؟

8 خواهیم حزین ، آنقدر از خویش رمیدن کاوازه به جایی نرساند خبر ما