گشت تابان مهر ذاتش از از اسیری لاهیجی غزل 147

1 گشت تابان مهر ذاتش از صفات وز صفاتش گشت روشن کاینات

2 گر ندیدی پرتو روی حبیب از چه کردی سجده کافر پیش لات

3 دیده باطن گشا ظاهر ببین مظهر ذات و صفاتش ممکنات

4 بی جهت بر دل تجلی کرد یار چون گذشتم از مکان و از جهات

5 لذتی کردم ز موت اختیار چون بدیدم خوش حیاتی در ممات

6 چون توانم کرد وصف روی او کی درآید کنه حسنش در صفات

7 چون اسیری دید نور ذات او یافت از قید خودی کلی نجات