سوی بیمار خود ای جان جهان دیر آیی از جامی غزل 481

1 سوی بیمار خود ای جان جهان دیر آیی خواهی از غم بکشی زودش ازان دیر آیی

2 عمر بس زود رود جان چو رود دیرآید چند چون عمر روی زود و چو جان دیر آیی

3 هست در زاویه سینه خیال تو مقیم گرچه در دیده خونابه فشان دیر آیی

4 مرکز دایره حسنی و خوبان جهان چشم بر راه تو لیکن به میان دیرآیی

5 آمدی زود ولی کام دلم دیر دهی زودرس میوه ای اما به دهان دیرآیی

6 زود رفتی که نهان آیم ازان می ترسم کآشکارا بروی زود و نهان دیرآیی

7 جامی از چنگ رسد زمزمه عشق چرا گر نیی سنگ به فریاد و فغان دیرآیی