راه عشق است اینکه در هر از جویای تبریزی غزل 178

1 راه عشق است اینکه در هر گام صد جا آتش است گرم رفتاران این ره را ته پا آتش است

2 دیده ام آیینه دار صورت خوبی کیست؟ چون شرر تار نگاهم را گره با آتش است

3 از خرام یاد رخسار تو می سوزد دلم همچو نخل شعله اندامت سراپا آتش است

4 ما سمندر طینتان غواص بحر خود شدیم عشق گوهر دل صدف گردیده دریا آتش است

5 جای خونم نیست در تن بلکه لبریزم ز عشق زندگی جویا چو شمع محفلم با آتش است