ره روانی که راه حق پویند از اسیری لاهیجی غزل 180

1 ره روانی که راه حق پویند از خدا جز خدا نمی جویند

2 واله آن جمال و رخسارند عاشق حسن آن پری رویند

3 صورت او بدیده بنگارند نقش غیرش ز لوح دل شویند

4 راز اورا بگوش او شنوند هرچه گویند هم بدو گویند

5 روز و شب بیقرار و آرامند همه در جست و جوی دلجویند

6 گر بصورت ز آدمی زادند هم ملک سیرت و خدا خویند

7 طیلسان فنا چو می پوشند فارغ از دلق کهنه و نویند

8 قطب دور و محیط دایره اند همچو پرگار گرد خود پویند

9 ای اسیری نگر بعین یقین کین همه نقش صورت اویند