شور خندیدن گل چون به سر از جویای تبریزی غزل 581

1 شور خندیدن گل چون به سر جوش آید یادم از قهقههٔ آن بت می نوش آید

2 غافل از نالهٔ حیرت زدگانی هیهات چه فغانها که به گوش از لب خاموش آید

3 غم درویش نشانید به خاکم چو خدنگ چون کمان آنکه به صد زور در آغوش آید