افکن گذر به کلبه ما تا از محتشم کاشانی غزل 426

1 افکن گذر به کلبه ما تا بهم رسد از گرد رهگذار تو کحلی برای چشم

2 گر در وثاق خاک نشینان قدم نهی سازند خاک پای تو را توتیای چشم

3 بیرون مرو ز منزل مردم نشین خویش ای منزل تو منظر نزهت سرای چشم

4 از مردمی اگر به حجاب ای مراد دل پیدا کنم برای تو جائی ورای چشم

5 از چشم آفتاب برآید گر افکنی پرتو به خانه دلم از غرفه‌های چشم

6 ناید فرو سرم به فلک گر تو سرفراز آئی فرو به بارگه دل گشای چشم

7 بر محتشم گذار فکن کز برای توست گوهر فشانی مژه‌اش در سرای چشم