1 ای مرا کرده مشوّش زلفت وی ز گل ساخته مفرش زلفت

2 تا که در خسته دل ما پیوست نیست خالی ز کشاکش زلفت

1 در فراقت دل ازین سوخته تر نتوان داشت خویشتن را به ازین زیر و زبر نتوان داشت

2 سرخ روییّ خود از لعل تو می دارم چشم وین چنین چشم کز از خون جگر نتوان داشت

1 رخت تاثیر آهی بر نتابد غمت هر دستگاهی بر نتابد

2 چنان نازک رخی داری که از دور بصد حیلت نگاهی برنتابد