نخلی که قد افراشت از ملک‌الشعرا بهار قصیده 107

1 نخلی که قد افراشت به پستی نگراید شاخی که خم آورد دگر راست نیاید

2 ملکی که کهن گشت دگر تازه نگردد چون پیر شود مرد، دگر دیر نپاید

3 فرصت‌مده از دست‌چو وقتی‌به کف افتاد کاین مادر اقبال همه ساله نزاید

4 با همت و با عزم قوی ملک نگهدار کز دغدغه و سستی کاری نگشاید

5 گر منزلتی خواهی با قلب قوی خواه کز نرم‌دلی قیمت مردم نفزاید

6 با عقل مردد نتوان رست ز غوغا اینجاست که دیوانگیئی نیز بباید

7 یا مرگ رسد ناگه و آسوده شود مرد یا کام دل از شاهد مقصود برآید

8 راه عمل این است بگویید ملک را تا جز سوی این ره، سوی دیگر نگراید

9 یاران موافق را آزرده نسازد خصمان منافق را چیره ننماید