1 کام از آن لب مشکل و ما را غم کامست و بس کار ناکامان همین اندیشه خامست و بس

2 با همه کس زان لب جان بخش می گویی سخن آنچه از لعلت نصیب ماست دشنامست و بس

3 هر سهی سروی لباس ناز را شایسته نیست این قبا بر قد آن سرو گل اندامست و بس

4 مست عشقم، روز و شب، ناخورده می، نادیده کام خلق پندارند مستی از می و جامست و بس

5 ننگ می آید، هلالی، خلق را از نام من گوییا ننگ همه عالم درین نامست و بس