1 درد دل خویش با که گویم درمان دل خود از که جویم

2 بی روی تو اوفتان و خیزان سرگشته ی زلف تو چو گویم

3 جانم به لب آمد از فراقت در جستن وصل چند پویم

4 بر حال دلم دهد گواهی خوناب دو چشم و رنگ رویم

5 در شوق میان همچو مویت از غصّه گداخته چو مویم

6 از خاک وجود ناشکیبا گر کوزه گری کند سبویم

7 بر شادی دوست و رغم دشمن من ترک وصال تو نگویم

8 تا چند تحمّل فراقت آخر نه ز آهن و نه رویم

9 ای نور دو دیده چهره از غم تا چند به آب دیده شویم

10 گر یار ز عشق خویش صد داغ بر جان و دلم نهد چه گویم

11 از جمله مخلصان چه باشد من بنده ی بندگان اویم

12 غیر از تو کسی دگر ندارم ای از دو جهان تو آرزویم