هم درد توام مایهٔ درمان بودست از عطار نیشابوری مختارنامه 101

1 آتش عشق تو در جان خوشتر است جان ز عشقت آتش‌افشان خوشتر است

2 هر که خورد از جام عشقت قطره‌ای تا قیامت مست و حیران خوشتر است

1 چو نقاب برگشائی مه آن جهان برآید ز فروغ نور رویت ز جهان فغان برآید

2 هم دورهای عالم بگذشت و کس ندانست که رخ چو آفتابت ز چه آسمان برآید

1 تاکی باشم بستهٔ هستی بی تو افتادهٔ هشیاری ومستی بی تو

2 گر نالیدم ز تنگدستی بی تو قارون شدهام به زر پرستی بی تو

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند