1 صاحبا شوکت دی ماه بان پایه رسید که زحل کرسی نه پایه به هیزم بفروخت

2 بر قد هیچکس ایام قبایی نبرید که طمع چشمه خورشید بان چشم ندوخت

3 میکند باد برفتن حرکتهای خنک مگر این شیوه ز زهاد ریایی آموخت

4 با همه ذوق درون گرم نشد وقت کمال تا که در خلوت او دمبدم آتش نفروخت

5 بر سر نقده وامی بدعاگو بفرست پاره هیزم و انگار که آن نیز بسوخت