1 صاحبا بنده را بخدمت تو سخنی هست عرضه خواهم داشت

2 مهر مهر تو بر نگین دلش چند سال است تا زمانه نگاشت

3 هرگز از شیوه هوا داری یکسر موی در خلل نگذاشت

4 بدگمانش که سر بدولت تو خواهد از خاک بر فلک افراشت

5 راستی صد امید داشت بتو خود کج آمد هر آنچ می پنداشت

6 چون ندید از تو هیچ تربیتی فکر بر حال روزگار گماشت

7 شد یقینش که خدمت مخلوق نرساند بشام قوت ز چاشت

8 هر که داند که خالقی دارد کم مخلوق بایدش انگاشت