1 صاحب مال و جاه را ز جهان آفتی نیست تا بود زنده
2 زان که هر جا دعا و تعویذی ست همه باشد به نام دارنده
1 شراب نقل نخواهد، بگیر ساغر را که احتیاج شکر نیست شیر مادر را
2 درین محیط، قناعت به آب تلخی کن همان به جام صدف ریز آب گوهر را
1 یوسف هندی نژاد من مرا از بر گریخت دل کجا ماند به جای خویش چون دلبر گریخت
2 بود هندستانی و از روی خود مهتاب دید زان به شبگیر بلند آن شوخ مه پیکر گریخت
1 منم آن مرغ که دل نوحه طراز است مرا قفسی تنگ تر از چنگل باز است مرا
2 نوبهار است و چو گلبن ز جنون در جوشم که دگر موسم گل کردن راز است مرا