دگر گفتش که عالم از سلیمی جرونی شیرین و فرد 76

1 چو بنشید این سخن مرد گزیده جوابش داد و گفت ای نور دیده

2 شنو ده پند و شو آزاد از رنج که این ده پند باشد به ز صد گنج

1 دوم پند آنکه با نادان مشو یار که از نادان، کشی اندوه بسیار

2 ز نادان، عاقل آن به کو گریزد که از او جز سیه رویی نخیزد

1 سحرگاهی چو چشم دلبران مست و زان مستی به یک ره رفته از دست

2 گدشتم بر سر کوی دلارام به دستی شیشه و دستی دگر جام