دگر گفتش که عالم از سلیمی جرونی شیرین و فرد 76

1 جوابش داد و گفتش ای خداوند بگویم زآنچه دانم با تو یک چند

2 فنا ماییم و این هستی(ست)موهوم که بی واجب وجود ماست معدوم

1 چو صبح از بام مشرق سر برآورد هزیمت بر سپاه شب در آورد

2 سپاهی هر طرف کردند جولان درافکندند گوی زر به میدان

1 چو بختم یار و دولت همنشین شد سعادت با من از هر در قرین شد

2 ز بعد منبع الاطوار جان بخش به میدان سخن راندم دگر رخش