1 چو شد بر تخت شاهی خسرو روم سپاه زنگ شد ز اطراف معدوم

2 برآمد رومیی خفتانش از لعل که اسپ شاه زنگ افکند از آن نعل

1 سحر کاشک زلیخا جمله پالود ز خاور خسرو خور چهره بنمود

2 نه حیلت را مجالی ماند نه ریو پریها گم شدند از صحبت دیو

1 زمین را بوسه زد شاپور و برخاست که باد این کار همچون قامتت راست

2 میفتا در دلت هرگز ملالی مبادا آفتابت را زوالی