1 آن یکی کرد این سؤال از آن امام کی تو در فهم و کتاب حق تمام

2 از چه فرمود آن خدای بی همال در مقام قهر و توبیخ و جلال

3 چون شدی مغرور بر رب کریم از چه کردی این گناهان عظیم

4 مقتضای حال این بود ای خلیل که بگوید رب قهار جلیل

5 گفت رو رو پس تو نادان بوده ای عقده ای از نکته ای نگشوده ای

6 خواست تا حق رحمت اندوزی کند مجرمان را عذرآموزی کند

7 تا کند تعلیمشان عذر گناه عذر معزولی آن عذر گناه

8 تا بیاموزد سؤالش را جواب یادشان آرد ز وصل مستطاب

9 تا بگویند این امید و این غرور بر کرمهای تومان بود ای غفور

10 عذر ما اینست در جرم و خطا هرچه دیگر عذر می آرم هبا

11 عذر بدتر از گنه می آورم پرده ی ناموس خود را می درم

12 آن یکی گوید گنه از نفس بود وان دگر گوید ز شیطان عنود

13 آن هوس را عذر آرد آن هوا آن گنه سازد حوالت بر شقا

14 این جواب عذر باشد سربسر چون جواب خصم و قاضی ای پسر

15 آمد آن یک با دو گوش خون چکان نزد قاضی ایها القاضی فغان