1 آن یکی پرسید از عباسه باز گفت ای نطقت کلید گنج راز

2 نیست کس از سیم داران مونست می نیاید خواجهٔ در مجلست

3 گفت کی آید بر من سیم دار کز منش بر هم نماند کار و بار

4 سیم داری کو بمجلس آیدم گر همه چون زر بود مس آیدم

5 جیب در گردن رسن گردانمش پیرهن در بر کفن گردانمش

6 از زفان من بچشم سیم دار چون لحد گردد سرای زرنگار

7 عیب او پوشید نتوانم برو دین او را کفر گردانم برو

8 این چنین کس کی کند رغبت بمن کی درست آید چنین نسبت بمن

9 سوی هر ظالم بود رغبت ترا کی توان کردن بمن نسبت ترا

10 درگه ظالم چه جای مؤمن است هرکه در آتش رود ناایمن است