مبداء خلقت بامر کن فکان از اسیری لاهیجی غزل 405

1 مبداء خلقت بامر کن فکان من بوده ام منتهای مقصد از خلق جهان من بوده ام

2 پیش ازآن کاسرار غیب آید بصحرای شهود برزخ غیب و شهادت در میان من بوده ام

3 گر چه در صورت نمودار دو عالم گشته ام چون بمعنی بنگری هر دو جهان من بوده ام

4 هست روشن در حقیقت دیده عالم بما دایمانور زمین و آسمان من بوده ام

5 تا نه پنداری که پیدادر جهانم این زمان پیشتر از خلقت کون و مکان من بوده ام

6 آنزمان کز عالم و آدم نشان پیدا نبود از مقام بی نشانی بانشان من بوده ام

7 ظاهر و باطن بمعنی جلوه گاه ماشمار زانکه گر دانی عیان و هم نهان من بوده ام

8 کی فرود آید همای همت ما در مکان چون که شهباز فضای لامکان من بوده ام

9 گفت و گوی ماست هر جا هست اندر هر زبان چون اسیری در دو عالم داستان من بوده ام