1 ستم نوردا نزدیک شد در ایّامت که بیخ فتنه بیکبار منقلع گردد

2 زحرص بخشش دان رای سال خورد ترا که همچو طفل یا افسانه منخدع گردد

3 اگر ثنای ترا من بکوه بر خوانم زشوق صخرۀ صمّاش مستمع کردد

4 ز دست جود پراکنده ات تواند بود بدست هرکه زر و سیم مجتمع گردد

5 بهر که روی نهد اژدهای درویشی چو حزر مدح تو با اوست مندفع گردد:

6 هوای عالم قدر تو دارد آن ساعت که آفتاب سوی اوج مرتفع گردد

7 بپای دست تو راه کرم چو سهل آمد چرا بیخت من این سهل ممتنع گردد

8 شراب نعمت تو چون مدام نوش بدست بالتماس نباید که آن بشع گردد

9 چو فرصتست غم کار من بخور زان پیش که روزگار برین کار مطّلع گردد

10 بعهد جود تو کز فرط لطف تو همه کس همی بجاه و بمال تو منتفع گردد

11 رسوم بنده ز معهود اگر نیفزاید بهیچ حال نباید که منقطع گردد