1 فلک باز از نهان خارم نهادست که پیری پای بر کارم نهادست

2 مرا خاری چنین ننهاد دیگر اگر چه خار بسیارم نهادست

3 بدین موی سپید ار راست خواهی بنای رنج و آزارم نهادست

4 مرا تا دهر سنبل یاسمین کرد به دل بر بار تیمارم نهادست

5 تحکم بین که گردون برگ کافور به جای مشک بر بارم نهادست

6 معاذالله که این موی سپیدست! که دل بر جنگ و پیکارم نهادست

7 به راه عیش بر، دامی است ز انده که این چرخ ستمکارم نهادست