تراوشهای موج خون، کند از حزین لاهیجی غزل 149

1 شد جان و هوش و صبر و خرد را ز کار دست مشکل دهد دگر به هم این هر چهار دست

2 دست ای سبو مکش ز حریفان درین خمار تا عهد کهنه تازه نمایم بیار دست

1 از فیض ریزش مژه، تر شد دماغ ما افتاد سایهٔ رگ ابری به باغ ما

2 خودکامیی ز تلخی دشنام داشتیم شیرین تبسّمی نمکی زد به داغ ما

1 ای نور دیده را به غبار تو التجا خاک درت به کعبهٔ دلها دهد صفا

2 چشم من است و دست تو یا معدن الکرم دست من است و دامنت، ای مظهر السّخا