ای که حاجت ز در اهل از عمادالدین نسیمی غزل 262

1 ای که حاجت ز در اهل ریا می طلبی نقد مقصود کجا و تو کجا می طلبی

2 جای آن است که خون تو بریزند ای دل! سست همت! نظر از غیر چرا می طلبی؟

3 تا تو در بند خودی راه به جایی نبری ترک خود گیر اگر زان که خدا می طلبی

4 تا به کی در طلبش این همه سرگردانی؟ دوست غایب ز تو چون نیست کرا می طلبی؟

5 چون نسیمی طلب خاک در میکده کن گر تو اکنون چو خضر آب بقا می طلبی