ای که همچون آب خواهد خورد از سلیم تهرانی غزل 674

1 ای که همچون آب خواهد خورد خاکت غم مخور می رسد مرگ از برای جان پاکت غم مخور

2 آسمان هرچند در بر روی دل ها بسته است می کند تأثیر آه دردناکت غم مخور

3 از رفوگر عرصه ی عیش تو ای دل تنگ شد باز همچون غنچه خواهم کرد چاکت غم مخور

4 می پرستان می دهند آبش ز چشم خویشتن باغبان آسوده باش، از بهر تاکت غم مخور

5 گر عیار کاملی داری، پس از مردن سلیم چون طلا کی می‌تواند خورد خاکت غم مخور