1 کسی که شیوه حکمت گرفت گوی ربود به حکمتست حکایت،نه کار سعی و جهود

2 برسم مردم عاقل زبان نگه می دار که غافلان حسودند و منکران جحود

3 ز پیر دهقان بشنو،که نیک می گوید: کسی که تخم نکو کاشت تخم بد ندرود

4 جهانیان به جهان آب خضر می جویند و لیک قسمت آن کس شود که روزی بود

5 مرا که بودن و نابود هر دو یکسانست چه حاصلست ز افسانهای کور و کبود؟

6 ز چه روی لطف دلم را بخود پناهی ده بجاه و حرمت رندان عاقبت محمود

7 هزار جان و دل قاسمی فدای تو باد که آفتاب یقینی و شاهد و مشهود