آن باده که باید لب از از مشتاق اصفهانی غزل 190

1 آن باده که باید لب از او تر نکند کس از شیشه همان به که بساغر نکند کس

2 چون موسم گل باده بساغر نکند کس جز باده بساغر چه کند در نکند کس

3 گر قاصد پیغام وصال تو فرشته است حرفی بود این حرف که باور نکند کس

4 شرطست که در کوی محبت زند از دل صد چشمه خون جوش و لبی تر نکند کس

5 فرسوده تنم در سر کویت کف خاکیست کز ننگ ز بیداد تو بر سر نکند کس

6 چشم تو برانگیخته باز از صف مژگان آن فتنه که یاد از صف محشر نکند کس

7 ایجامه در آن می برو از عشق چه لذت گر سینه خود چاک بخنجر نکند کس

8 مشتاق ندارد سخنش تاب شراری گر کسب دم گرم ز آذر نکند کس