1 آنی که سر از سجدهٔ کوی تو نتافت نه روم و نه روس
2 بر قامت عزتت فلک حله نبافت جز اطلس و توس
3 مرغ دل ما دانهء وصل تو چشید امّا به شبی
4 یکبار کرم کردی و تکرار نیافت چون تخم خروس
1 دل فلک معنوی است، عقل رصددان او داغ محبت بود اختر تابان او
2 ابجد عشق و ولاست حکمت اشراقیان والی یونان بود طفل دبستان او
1 ز عشق، شور جنون شد، یک از هزار مرا سواد سنبل خط، شد سیه بهار مرا
2 به وادیی زده عشق تو پنجه در خونم که شمع، دیدهٔ شیر است، بر مزار مرا
1 درعشق شد به رنگ دگر روزگار ما تغییر رنگ ماست خزان و بهار ما
2 از خویش می رویم سبکتر ز بوی گل بر طرف دامنی ننشیند غبار ما