1 آنکس که جهان زوست جهان خود همه اوست جانانش همیخوانم و جان خود همه اوست
2 خیزد شرر از آتش و چون در نگری روشن شودت ازین که آن خود همه اوست
1 مرا چو یاد خراسان گذر کند بضمیر ز خون دیده کنم همچو لاله برگ زریر
2 چنانم آتش دل بر فلک زبانه زند که یک شرر بود از شعله هاش چرخ اثیر
1 شاه جهان چو پای فرا پیش صف نهاد دشمن برای تیر وی از جان هدف نهاد
2 دارای دین طغایتمور خان که بر دلش ایزد بروز کین رقم لاتخف نهاد