مقبل کسی که شادی وصل تو از اسیری لاهیجی غزل 134

1 مقبل کسی که شادی وصل تو دیده است خرم دلی که از غم هجران رهیده است

2 شادست آنکه دولت غم های عشق تو برجان و دل بملک دو عالم خریده است

3 آرد بدست دامن معشوق بیگمان هر عاشقی که محنت عشقش کشیده است

4 هرکو ز خود برست نه بیند غم فراق در مسند وصال تو خوش آرمیده است

5 هر دم به دیده حسن دل افروز جلوه ده مرآت حسن تو دایم چو دیده است

6 در ظلمت شب است نهان آفتاب روز تا خط مشکبار تو بررخ دمیده است

7 تا ناظرست دیده اسیری بروی او زان حسن نوربخش چه گویم چه دیده است