1 آنکس که جوینی و گلیمیش بدستست گرزیند و فزون میطلبد آز پرستست

2 بیشی مطلب زانکه درستست یقینم کان خامه که این نقش نگارید شکستست

3 در وجه معاش تو براتی که نوشتند تغییر نیابد که ز دیوان الستست

4 باید بقضا داد رضا اهل خرد را کان دست بلندست که مالنده پستست

5 ایدل سپر حزم کنون سود ندارد دیریست که از شست قضا تیر بجستست

6 چون زاغ کمان گوشه نشین باش بدشتی سیمرغ بدین حیله زهر دام برستست

7 ماهی که ز دریا ننهد روی بساحل هرگز نشنیدم که در افتاده بشستست

8 قواده لقب هدهد از آمد و شد خود یافت عنقا شه مرغان ز چه از بهر نشستست

9 کنجی و کتابی و جوینی و گلیمی هست ابن یمین را خوش اگر پیش تو زشتست