آنکه پیغامی به سوی او برد از سلیم تهرانی غزل 152

1 آنکه پیغامی به سوی او برد از ما، دل است نامهٔ بی‌طاقتان بر بال مرغ بسمل است

2 بر کمر دامن زدم بر عزم رفتن همچو سرو نیستم از بیخودی آگه که پایم در گل است

3 در وداعش گر نرفتم، احتیاج عذر نیست دوست می داند که استقبال هجران مشکل است

4 در جهان از من ندیده هیچ کس مظلوم تر می کنم این دعوی و کسری گواه عادل است

5 گر سلیم از ما گریزند آشنایان، دور نیست کی شود همصحبت دیوانه، هر کس عاقل است