آنروی که اوج حسن از امیرعلیشیر نوایی رباعی 32

1 کس نخل ناز چون قدت ای سیمبر ندید چون لعل می پرست تو گلبرگ تر ندید

2 جان از لب تو راند سخن لیک ازان دهن ظاهر نکرد هیچ تکلم مگر ندید

1 مطلب صبح ازل طلعت درویشان است مخزن نقد ابد خلعت درویشان است

2 شمع خورشید که گلزار ازو شد روشن گلی از بزمگه نزهت درویشان است

1 هرگه از تب زرد یابم گلعذار خویش را در خزان رو کرده بینم نو بهار خویش را

2 در عرق افتد چو جسم ناتوانش بنگرم غرقه بحر بلا جان نزار خویش را