نوای مرغ شباهنگ، ناله از سلیم تهرانی غزل 290

1 نوای مرغ شباهنگ، ناله ی نی ماست ستاره ی سحر ما پیاله ی می ماست

2 نمانده قاعده ی تازه ای، پیاله بگیر که آنچه کهنه به عالم نمی شود می ماست

3 چه شد اگر به غریبی کنیم یاد وطن که در قبیله سماع از نوای یاحی ماست

4 ستاره نیست همین خصم ما، که همچون صبح همیشه تیغ به کف آفتاب در پی ماست

5 سلیم، تی تی مستان هند آخر شد پیاله گیر که اکنون زمان هی هی ماست