دایه، کِت در مهد زر ای سیم‌تن می‌پرورد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 دایه، کِت در مهد زر ای سیم‌تن می‌پرورد دشمن جانی برای جان من می‌پرورد
2 دلبری دارم که باشد تلخ‌کامی قسمتم زان حلاوت‌ها که در کنج دهن می‌پرورد
3 مهرپرور یوسفی دارم، که در کنعان حسن یوسفی، هر روز در چاه ذقن می‌پرورد
4 آن شه ترکان که دارد قد چو سرو و تن چو گل سرو در خفتان و، گل در پیرهن می‌پرورد!
5 آسمانم گر کند هم بزم جانان، دور نیست خار و گل را باغبان در یک چمن می‌پرورد
6 بی‌تَذَرْو و بلبل است این باغ، کاین دهقان پیر سرو و گل بهر دل زاغ و زغن می‌پرورد
ادامه توضیحات شاعر