دایه، کِت در مهد زر ای سیم‌تن از آذر بیگدلی غزل 62

1 دایه، کِت در مهد زر ای سیم‌تن می‌پرورد دشمن جانی برای جان من می‌پرورد

2 دلبری دارم که باشد تلخ‌کامی قسمتم زان حلاوت‌ها که در کنج دهن می‌پرورد

3 مهرپرور یوسفی دارم، که در کنعان حسن یوسفی، هر روز در چاه ذقن می‌پرورد

4 آن شه ترکان که دارد قد چو سرو و تن چو گل سرو در خفتان و، گل در پیرهن می‌پرورد!

5 آسمانم گر کند هم بزم جانان، دور نیست خار و گل را باغبان در یک چمن می‌پرورد

6 بی‌تَذَرْو و بلبل است این باغ، کاین دهقان پیر سرو و گل بهر دل زاغ و زغن می‌پرورد