ابرِ نیسان دیده از حکیم نزاری قهستانی غزل 163

1 ابرِ نیسان دیده ی گریان ماست دوزخ سوزان دل بریان ماست

2 چون ز درد سینه میگرییم زار هرکجا دردی‌ست در دیوان ماست

3 سر ز جایی عاقبت بیرون کند جنبشی کاندر میان جان ماست

4 گر مسلمانی‌ست این گر کافری‌ست قبلهٔ ما هم رخ جانان ماست

5 عشق اگر نیک است اگر بد عاشقیم یار اگر خوب است اگر زشت آن ماست

6 بندهٔ دیوانگان صادقیم گرچه گردون بندهٔ فرمان ماست

7 کس نمی‌داند چو ما دیوانگی کآیت دیوانگی در شأن ماست

8 ما نزاری نیستیم او کیست هیچ قطره‌ای از بحر بی‌پایان ماست