آن شب که دگر روز مرا عزم سفر بود از مسعود سعد سلمان مقطع 32

1 خردم نمود گردش چرخ چو آسیا واکنون به خون دیده به سر شد همی مرا

2 از درد و رنج فرقت جانان شدم چنانک باد هوا نیم من و شد باد من هوا

1 از جور زمانه را جدا کرد با عدل به لطفش آشنا کرد

2 آن شاه که تخت مملکت را چون چشمه مهر پرضیا کرد

1 سپاه ابر نیسانی ز دریا رفت بر صحرا نثار لؤلؤ لالا به صحرا برد از دریا

2 چون گردی کش برانگیزد سم شبدیز شاهنشه ز روی مرکز غبرا به روی گنبد خضرا