شبی که سروِ تو شمع مزار از حزین لاهیجی غزل 511

1 شبی که سروِ تو شمع مزار من گردد چو گردباد به گردت غبار من گردد

2 به رهگذار تو چندان رخ امید نهم که وعده ات خجل از انتظار من گردد

3 به جیب پیرهن از رشک، گل نیفشانی اگر دلت خبر از خار خار من گردد

4 شکوه عشق نگر کز ره فتادگیم اجل کناره کند گر دچار من گردد

5 خدا کند که از آن تیغ آبدار حزین شکفته روییِ زخمِ بهارِ من گردد