شب فراق تو گر ناله را اشاره از فروغی بسطامی غزل 368

1 شب فراق تو گر ناله را اشاره کنم چه رخنه‌ها که در ارکان سنگ خاره کنم

2 نه طاقتی که ز نظاره‌ات بپوشم چشم نه قدرتی که به رخساره‌ات نظاره کنم

3 نه پای آن که به سوی تو ره بپیمایم نه دست آن که ز خوی تو جامه پاره کنم

4 به کیش زمرهٔ عشاق دوزخی باشم به بوی سدره ز کوی تو گر کناره کنم

5 شبی بر غم فلک روی خویشتن بنما که زهره را بدرم، ماه را دو پاره کنم

6 چو بی تو آه شرر بار برکشم از دل علاج خرمن گردون به یک شراره کنم

7 خوشم به کشمکش خون خویش روز جزا که سیر روی زین رهگذر دوباره کنم

8 گره فتد به سر زلفت از پریشانی گر اشتیاقی ترا مو به مو شماره کنم

9 به غیر دادن جان چاره‌ای نخواهم جست اگر به درد تو چندین هزار چاره کنم

10 ز سر گنبد مینا نمی‌شوم آگاه مگر که خدمت رند شراب خواره کنم

11 فروغی از غم آن ماه خرگهی تا چند کنار خویشتن از اشک پر ستاره کنم