شبِ فراق که بی از حکیم نزاری قهستانی غزل 823

1 شبِ فراق که بی رغبتی سفر کردم نبود فایده هر چند من حذر کردم

2 به اختیار نکردم ز خدمتِ تو سفر بلی ضرورتِ تکلیف بود اگر کردم

3 ز سوزِ سینه به هر منزلی که بگذشتم به خونِ دل ز رهِ دیده خاک تر کردم

4 سزا بداد مرا گوش مال فرقت تو به یک دو هفته که از خدمتت سفر کردم

5 دمی ز فکرِ تو خالی نبوده ام والله گمان مبر که مگر با تو دل دگر کردم

6 سخن به نامِ تو گفتم اگر سخن گفتم نظر به رویِ تو کردم اگر نظر کردم

7 صبا به گردِ من اندر مراجعت نرسد سمندِ توسنِ شوق ترا چو بر کردم

8 به زخمِ تیرِ ملامت سپر نیندازم چو تیغ سینه به پیش بلا سپر کردم

9 کفایت است جنونِ مرا ملامتِ خلق که من به سعیِ ملامت بسی بتر کردم

10 مرا نزاریِ دیوانه خوان و ننگ مدار که نامِ عقل به دیوانگی سمر کردم