شب پا نهد چو مست می ناب از جویای تبریزی غزل 925

1 شب پا نهد چو مست می ناب بر زمین ریزد ز نقش پا گل مهتاب بر زمین

2 پر گرد کلفت است ز بس سینه، می رود اشک از دلم به دیده چو سیلاب بر زمین

3 بحریست موجزن سر کویش ز بس افتاد بر روی یکدگر دل بیتاب بر زمین

4 جویا ز سیل کوه بدخشان فزون بود ریزد دلم ز دیده چو خوناب بر زمین