شب هجران که دلم از حکیم نزاری قهستانی غزل 552

1 شب هجران که دلم نوحه گری ساز کند با خیالت گله هجر تو آغاز کند

2 آنچنان زار بگریم ز پریشانی دل که اجل تا به سحر صد رهم آواز کند

3 ای بسا فتنه که از چشم تو در آفاق است تو چه کردی همه آن خانه برانداز کند

4 محرمت کردم و انگشت نمایم کردی بی دل آنکس که تو را معتمد راز کند

5 با تو در باخته ام بود و وجود و سر خویش بازی چست چنین عاشق جان باز کند

6 گر نزاری ز تو لافی زند آن عین خطاست او چه مرغی ست که بر شاخ تو پرواز کند