چشم شوخ نو هر کرا کشتست از کمال خجندی غزل 119

1 چشم شوخ نو هر کرا کشتست اول از رشک آن مرا کشتست

2 به شکر گفته اند دشمن کش دوستان را لبت چرا کشتست

3 غم تو لشکر سلیمان است که چو مورم به زیر پا کشته است

4 گفته ای خونبهای کشت منم همه را عشق خونبها کشته است

5 خسته غمزه را لب تو دواست خستگان ترا دوا کشته است

6 آفتاب از تو حسن میدزدد صبح از آن رو چراغ ها کشته است

7 وعده کشتی بده به کمال جان من وعدهای کرا کشته است