مجاوران صوامع از حکیم نزاری قهستانی غزل 557

1 مجاوران صوامع مگر نمی دانند که ساکنان خرابات عشق مردانند

2 قلم به حرف خطا می کشند در قومی که بر جریده محصول حاصل ایشانند

3 بهشت و دوزخ ایشان حضور و غیبت اوست اگر نه غافل از اینند و فارغ از آنند

4 رحیق و کوثر و حور و قصور و طوبی را به یک نظر بدهند و غنیمتی دانند

5 چه حاجت آتش دوزخ که خویشتن از دوست به اختیار بسوزند اگر جدا مانند

6 مجاهدان مترصد نشسته اند که جان فدای دوست چو فرمان دهد برافشانند

7 فغان ز قصه زرّاقیان زهد فروش جهود باشم ار آن کافران مسلمانند

8 برون نه از حد هستی و از وجود قدم که بازماندگان خویشتن پرستانند

9 نزاریا بده انصاف خود چه می دانی که گر تو خود بدهی ورنه از تو بستانند